Το «Νο7» της Γιουνάιτεντ έχει τον δικό του μύθο... Η φανέλα είναι ποτισμένη με το πνεύμα του Τζορτζ Μπεστ και του Ερίκ Καντονά, με την λάμψη του Κριστιάνο Ρονάλντο και την μαχητικότητα του Μπράιν Ρόμπσον. Για τα εκατομμύρια των οπαδών του συλλόγου ο αριθμός «7» αντιπροσωπεύει κάτι το ιδιαίτερο. Ποιο είναι το καλύτερο «7» στην ιστορία του συλλόγου είναι πολύ δύσκολο να το πεις... Ολοι έπαιξαν σε διαφορετική εποχή, είχαν διαφορετικές θέσεις. Εξτρέμ, χαφ, μεσοπιθετικοί, αλλά αυτό που κατάφεραν όλοι ήταν να μετατρέψουν τη φανέλα με τον συγκεκριμένο αριθμό σε κάτι μαγικό... Παρακάτω σας παρουσιάζουμε τους παίκτες που έγραψαν ιστορία, που έλαμψαν με την παρουσία τους, που κέρδισαν τόσες μάχες.... Είναι η φανέλα με το Νο 7 στη Μάντσεστερ. Χρόνια πολλά Γιουνάιτεντ!
Στιβ Κόπελ: Σκόραρε 70 γκολ σε 396 ματς, όχι άσχημη απόδοση για έναν εξτρέμ. Το 1977 έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τη Γιουνάιτεντ και το 1983 ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να πει αντίο σε ό,τι αγαπούσε περισσότερο στο Νησί. Την Μάντσεστερ! Ηταν μια... συγκρατημένη προσωπικότητα, για κάποιους δεν έπρεπε να φορά τη φανέλα με το Νο7, αλλά η μαχητικότητά του και αυτά που έδωσε τον έκαναν «ήρωα» στα μάτια των οπαδών του συλλόγου. «Ο Στιβ ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες που συνεργάστηκα ποτέ. Ημουν πολύ τυχερός που είχα έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα, είχε την ηρεμία που χρειαζόμασταν παίκτες και προπονητές. Ποτέ δεν ανησύχησα αν θα κάνει ένα κακό ματς, ήταν τόσο αξιόπιστος...» έγραψε ο θρυλικός τεχνικός, Τόμι Ντόχερτι...
Τζορτζ Μπεστ: Ενας από τους καλύτερους παίκτες που πέρασαν από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Φόρεσε τη φανέλα με το «7» της Γιουνάιτεντ. Από το 1964 μέχρι το 1972 αγωνίστηκε σε κάθε ματς της Γιουνάιτεντ και ήταν ο πρώτος της σκόρερ σε έξι διαδοχικές σεζόν από το 1966. Στην πρώτη του σεζόν, αν και έφηβος βοήθησε την ομάδα να φτάσει στον τίτλο. Κανείς δεν θα ξεχάσει την εμφάνισή του στα προημιτελικά του Πρωταθλητριών με τη Μπενφίκα το 1966 στο 5-1. Το σούπερ ταλέντο του, η εξυπνάδα του, η μαεστρία του μένουν για πάντα χαραγμένα στις μνήμες των οπαδών της Μάντσεστερ. Το τελευταίο το παιχνίδι με τη Μάντσεστερ το έπαιξε το 1974 σε ηλικία 27 ετών.
Κριστιάνο Ρονάλντο: Υπέγραψε στη Γιουνάιτεντ το 2003 και σε ηλικία 18 ετών ήταν ένα σούπερ ταλέντο με απίστευτη εξέλιξη. Σκληρή δουλειά, αφοσίωση και μετά από μια τριετία προσαρμογής έδειξε το τι είναι ικανός να κάνει. Επειτα το 2006 και την πορεία της Πορτογαλίας βοήθησε τη Μάντσεστερ στην επίτευξη των στόχων της, 42 γκολ τη σεζόν 2006-2007, δεύτερο διαδοχικό πρωτάθλημα, Τσάμπιονς Λιγκ καλύτερος παίκτης. Τρίτο διαδοχικό πρωτάθλημα τη σεζόν 2008-09, κάτι που συνέβη μόλις δεύτερη φορά στην ιστορία της ομάδας. Η μεταγραφή του στη Ρεάλ τάραξε τα νερά με ποσό ρεκόρ 94 εκατ. ευρώ.
Ερίκ Καντονά: Ενας από τους μεγαλύτερους παίκτες της γενιάς του. Απίστευτο πάθος, αλλά και αλαζονεία τον έκαναν θρύλο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τον Δεκέμβρη του 1992 αγοράστηκε από τον Αλεξ Φέργκιουσον έναν 1.2 εκατ. λιρών, πέτυχε 9 γκολ και με το καλημέρα πήρε τον τίτλο. Την επόμενη σεζόν θα πετύχει 25 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις βοηθώντας να φτάσει η Μάντσεστερ στο νταμπλ. Ποιος δεν θα ξεχάσει την κλωτσιά του Γάλλου στο Σέλχαστ Παρκ το 1995, ωστόσο παρά την τιμωρία του γύρισε και με τα γκολ του έφερε το νταμπλ. Σε ηλικία 30 ετών μετά από τον τίτλο του 1997 επέλεξε να πει το δικό του αντίο...
Ντέιβιντ Μπέκαμ: Πήρε τη μπάλα στη σέντρα και με ένα απίστευτο γκολ έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο. Το 1996 ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω του. Αν και στα 21 κατάφερε να κερδίσει νταμπλ και να γίνει ο ηγέτης της Μάντσεστερ. Στημένα παγκόσμιας κλάσης, μετά την φυγή του Καντονά πήρε και τη φανέλα με το «7». Σούπερ σεζόν 1998-99, κυρίαρχη η Γιουνάιτεντ στην Πρέμιερ Λιγκ με διαδοχικούς τίτλους. Το 2003 έπειτα από μια δεκαετή παρουσία στην ομάδα θα αποχωρήσει με προορισμό τη Ρεάλ. Μια από τις μεγαλύτερες μορφές που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας.
Μπράιαν Ρόμπσον: Ρεκόρ μεταγραφής το 1981, αφού η Γιουνάιτεντ πλήρωσε 1.5 εκατ. λίρες για να τον φέρει από τη Γουέστ Μπρομ. Στην αρχή πήρε τη φανελα με το «11», ωστόσο λίγο αργότερα πήρε το «7» και σε ένα ντέρμπι με τη Σίτι μετατράπηκε σε Θρύλο. Για 13 χρόνια υπήρξε ο αρχηγός της και ο παίκτης που έδωσε τα πάντα για τη Γιουνάιτεντ «Δεν αισθάνθηκε ποτέ τον κίνδυνο» τόνισε ο Σερ Αλεξ. Κατάγματα, εξαρθρώσεις, αλλά ποτέ δεν μάσησε και οι οπαδοί τον αποκάλεσαν «Θρύλο».
